.
BİR İLÂÇ VE BİR TATLININ TÂRİFNÂMESİ (*)
Doç. Dr. Halil NECATİOĞLU
Dindar, yaşlı ve sevimli bir dostu ziyarete gitmiştik. Ben, hüsn-i hat
merakım dolayısıyla duvarlardaki eski-yazı levhalarını incelerken, bir levha
özerinde ilgi çekici ve hoş bir ilâç târifnâmesine rastladım, ilâcın hazırlanışı
şöyle:
TEVBE kökü, İSTİĞFAR yaprağıyla karıştırılacak; GÖNOL havanına konulup,
TEVHİD (La ilahe illallah) tokmağı ile güzelce dövülecek; İNSAF eleğinden
geçirildikten sonra, GÖZYAŞI ile hamur kıvamına getirilecek; ŞEVK ateşiyle
pişirilecek; MUHABBET balı katıştırılıp, karıştırılacak.
Böylece hazırlanan ilâcın, KANAAT kaşığı ile sabah-akşam, gece-gündüz
alınması gerektiği ve her türlü derûnî-mânevi rahatsızlığı iyileştirdiği
belirtilmiş.
Bu ilâç târifnâmesi bize, 15. yüzyılda yaşayan Hatiboğlu Muhammed'in
Ferahnâme'sinde gördüğümüz başka bir tarifnâmeyi hatırlattı. Onun
hikâyesi de şu:
Ebû Alî adlı bir kişi der ki :
“Basra şehrinde bir vali olduğunu söylediler; görmek ve ziyaret edip duasını
almak niyetiyle Basra'ya gittim. Bazı kimselere yerini sordum:
‘—Az önce mezarlık tarafına çıktı.’ dediler.
Arkasından gittim. Beni görünce acele ile mezarlığın mescidine girdi,
kapısını kapadı. Kulağımı kapıya dayadım. Şöyle niyaz ediyordu:
‘İlâhî! Seni arzulayanlar halktan, şöhretten, gösterişten kaçtılar; sırf sana
rağbet ettiler. Sana müştak olanlar halktan ayrı durmuşlar, tenhalarda seni
zikretmişlerdir. Bana da senden başkası gerekmez.’
Ben, kendisine bir hizmette bulunmak, istiyordum; seslendim:
—Bir arzunuz var mı? Meselâ herhangi bir şey getirmemi ister misiniz?
(Bu soruya verdiği karşılığı aynen nakledelim:)