SEVGİ VE KAYNAŞMA GÜNLERİ

Prof. Dr. Mahmud Es'ad COŞAN Rh.A

Rabbimiz, yaradanımız, mevlâmız, àlemlerin rabbi Allah-u Teâlâ Hazretleri'ne sonsuz hamd ü senâlar olsun. Hadsiz hesapsız nimetlerine mazharız. Lütuflarına gark olmuş durumdayız. Nimetlerini saymağa kalksak sonuca ulaşamayız.

Allah-u Teâlâ Hazretleri nimetlerini üzerimizde dâim eylesin... Hatâlarımızdan, kusurlarımızdan dolayı bizi cezalandırmasın... Nimetleri üzerimizden almasın... Bizi izzetten sonra zillete, kabulden sonra redde, hidâyetten sonra dalâlete düşürmesin... Yolunda dâim, ibadetinde müdâvim eylesin... Sevdiği kul olmayı nasib eylesin, cennetiyle cemâliyle müşerref eylesin...

...........

Sağlam bir toplum, sağlam insanlardan teşekkül eder. Sağlam insan olmak için de işin bir bölümü, kişisel bölümüdür. Kişinin sağlam yetişmesi, huzurlu olması, ahlâklı olması, bilgili olması, edepli olması gibi şeyler...

Tabii, bunları siz sağlamışsınızdır, Allah razı olsun, Allah feyzinizi, ilminizi, irfanınızı çok eylesin. Ama bir de ailesel yönü vardır. Bana gelen rivayetlerden ve şikâyetlerden bazı ailelerde bu uyumun, sevgi ve kaynaşmanın tahakkuk etmediği duyuyorum. Peygamber SAS'in nasihatlarını hatırlatırım size, Vedâ Haccı'ndaki nasihatlerini hatırlatırım. Mutlaka ve mutlaka aile huzurunu, sevgisini, kaynaşmasını sağlayın. Bu bir vazîfe, dînî bir vazîfe... Tabii bunu hanımlar da dinliyor; hanımlar haşinlik yapıyorsa onlara nasihat, beyler gaddarlık yapıyorsa onlara nasihattir bu...

Çünkü, bazı duyumlar alıyorum. Bir hanım bana mektup yazıyor, diyor ki:

"--Hocam! Kocam beni öyle döver ki, duvarlar kan içinde kalır. Beni kulaklarımdan tutar, kafamı duvara vurur, duvarlar kan içinde kalır."

Manzarayı tasavvur edebiliyor musunuz?.. Tasavvur edebiliyor musunuz olayı?.. Hikâye değil, abartma değil, mübalağa değil, gereçek... Nasıl oluyor: Demek ki koca problemli, sorunlu, ruhsal sıkıntıları var... Ruh sağlığı doktoruna müracaat etmesi lâzım!..

Döğmek bir şeyi halletmiyor. Döğdüğü insan da ihvanımız, kötü bir kadın değil... Ya aşı tuzlu yapmıştır, ya tencerenin dibini yakmıştır. Ya da şu veya budur. Bundan dolayı duvarlar böyle kan içinde bırakılmaz.

Birisi diyor ki:

"--Göğsümde bir ağrılar oldu, şüphelendim, doktora gittim." Hani göğüste ağrı olunca, kanser filân diye korktu gàlibâ. "Meğerse kocamın tepiklerinden iki kaburga kemiğim kırılmış." diyor. Ben bunu anlayamıyorum. Kocası dindar insan, bu ruhsal bir olay... Böyle şey olmaz. İslâmî bakımdan böyle bir şey olmamalı. Varsa, kişi doktora müracaat etmeli! Demeli ki:

"--Bende bir şey var, ben sağa sola tepik atıyorum, kapı pencere kırıyorum. Karate yapar gibi, onsekiz tane tuğlayı üst üste koyup kırar gibi..."

Kaburga kemiği kırmak kolay bir şey değil... Rahmetli annem bana, "Kurbanın kaburgalarını kesiver evlâdım!" derdi de, kesemezdim; vururdum, vururdum, kırılmazdı. Elimde satır, altında tahta, kesilmiş kaburgaları kıramazdım.

Bir tepikle iki kaburga kemiği kırmak, acı bir olay!.. Duvarları kadının kanlarıyla kanlandırmak, çok acı bir olay, çok feci bir olay!.. İki aşırı olay söyledim, tabii hepsi bu kadar değildir ama, uyumsuzluk ve geçimsizlik vardır ailelerde... Lütfen beyler hanımlarına sevgi göstersin, lütfen hanımlar beylerine sevgi göstersin, saygı göstersin, ailede şu sevgi ve kaynaşma husûle gelsin. Bu sevap, Peygamber Efendimiz'in tavsiyesi...

Peygamber Efendimiz diyor ki:

"--Ben sizin ailesine en hayırlı olanınızım."

Nümûne-i imtisâlimiz, Peygamber-i Zîşânımız böyle diyor. O halde hanım sizden memnun olacak, gıyabınızda "Efendin nasıl?" denildiği zaman, "Allah razı olsun!" diyecek. Siz de hanımınızdan memnun olacaksınız. "Yâ sizin hanım nasıl?" denilince, "Allah razı olsun, melek gibi kadın." diyeceksiniz. Bu hale ayarlayın kendinizi... Bu önemli, Sevgi ve Kaynaşma Günleri'nde önemli bir husus

Ailede kavgaların ve ihtilâfların neden çıktığı hemen anlaşılır. On yıldır beraber yaşıyor adam; bey neye kızıyor, hanım neye kızıyor, kavga neden çıkıyor ilk birkaç ayda anlaşılır. Hep aynı sebepten çıkar. Ev kavgaları tekerrür eder. Tarih tekerrürden ibarettir, tekerrür eder. İşte onlara düşmezsiniz, sabredersiniz, dilinizi tutarsınız, tatlı konuşursunuz.

Biliyorsunuz yalan İslâm'da üç yerde caiz. Birisi, karı koca arasında yalan caiz. Bu ne demek?.. Karısına diyecek ki:

"--Vallàhi ben senin kadar güzel kadın görmedim, sen dünyanın en güzel kadınısın!"

Değil... Değil ama, diyebilir. Neden?.. Kadınla koca arasındaki yalan câiz de ondan; aile muhabbeti için... Tabii o içinden, "Benim nazarımda böyle, nikâhımdan dolayı böyle..." filân diyebilir.

Lütfen aile muhabbetini onaralım. Bizim kardeşlerimizin aileleri nümûne aileler olsun, muhabbet nümûnesi aileler olsun.

Güzel misal de vereyim: İhvânımızdan birisi vefat etmişti; nur içinde yatsın, kabri cennet bahçesi olsun, ruhu şâd olsun... Hanımı demişti ki:

"--Elli-altmış yıldır karı kocayız, bir tek kelime ile birbirimizi incitmedik."

Bu da güzel misâl, bu da tam dervişâne İslâmî misal... Elli altmış yıl beraber yaşayıp da birbirini incitmemek, birbirini azarlamamak, birbirine sert muamele yapmamak; bu da güzel bir misâl... Lütfen bu aile muhabbetini sağlayın!

Dışa karşı iyi, fedâkâr, cömert, tatlı, sevimli, sabırlı; ailede, içte, kapıdan girdikten sonra gaddar, zalim, bilmem vs. vs. Olmaz, bir insan her yerde aynı olmalı! Hanımına karşı da, çocuğuna karşı da güzel muamele etmeli!..

2. Lütfen çocuklarınıza vakit ayırın! Size burda şahsiyetin gelişmesiyle ilgili konuşmalar yaptı çok değerli bir doktor kardeşimiz, ben hayran kaldım, mest oldum, çok beğendim. Bakın bir çocuğun kişiliği altı yaşına kadar gelişiyor, bitiyor. Ondan sonraki onun sonuçları oluyor.

Lütfen çocuklarınıza sevgi gösterin; baba olarak sevgi gösterin, hanım dinleyiciler anne olarak sevgi göstersinler! Annenin sevgisi, çocuğa sevgiyi öğretmek demek... Bazı insanlar sevgiyi bilmiyorlar. Sevgi nasıl bir şey acaba, yenilir mi içilir mi, metreyle mi satılır, kilo ile mi satılır, tane tane midir, nasıl bir şeydir?.. Sevgiden haberi yok, sevmeyi bilmiyor. Sevmeyi öğrenmek lâzım!..

Sevmeyi ilkönce anne çocuğuna öğretir, severek öğretir. Bebek sevgiden anlar. Bebeği9n yanağını sıkarsın, hoplatırsan, şaka yaparsın, çocuk sevildiğini anlar. Bu ona ilerde iyi bir insan olması için bir öğretidir. O ilerde dindar bir çocuk olacak... Neden?.. Annesi çok sevgi gösterirdi, sevmeyi biliyor. Allah'ı sevmeyi de öğrenecek. Annesini sevmekten Allah'ı sevmeyi öğrenecek.

Lütfen anneler çocuklarınızı sevin!.. Lütfen azarlamayın, lütfen yanınızdan koğmayın!.. Lütfen çiş yaptı diye kibritle pipisini yakmayın, poposunu çimdirmeyin, iğne batırmayın!.. Yapılan şeyler olduğu için söylüyorum.

"--Sen çiş mi yaptın, gel bakalım buraya!.."

Zırt, pırt... Öyle şey yok, sevgi göstereceksiniz! Sevgi çocuğu daha iyi terbiye ediyor, takdir daha iyi terbiye ediyor. Tekdir de olur. Tekdir de eksi işaretli bir sevgidir.

"--Aaa, bu güzel olmadı, bunu yapma evlâdım bir daha! Geçen gün şöyle yapmıştın, ne kadar güzeldi." dedin mi, tekdir de bir çeşit sevgi olur, takdir de bir çeşit sevgi olur.

Lütfen çocuklarınıza vakit ayırın!

"--Hocam benim işim çok!"

Ben onu bilmem, işlerinden bir tanesi de çocuğuna vakit ayırmaktır. İki saat, üç saat çocuğuna vakit ayıracaksın!

Avustralya'da birisi anlattı:

"--Birisine dikkat ettim, gözledim; iki saat çocuğuyla ciddî ciddî ilgilendi." diyor.

Çocuğunuza zaman ayırın!.. Hanımınıza zaman ayırın, hanımsanız beyinize zaman ayırın!..

Lütfen sevgi ve kaynaşmayı aileden başlatalım!

3. Ondan sonra, biz cennet yolunda yürüyen, Allah'ın rızasını kazanmağa çalışan mânevî bir zümreyiz, bir tasavvufî zümreyiz. Onun için bizim de birbirimizle kardeşliğimiz ahiret kardeşliğidir, mühim bir kardeşliktir. Hattâ kendi eğer kendi kan kardeşimiz mü'min değilse, kan kardeşliğinden de öncedir bu tasavvufî kardeşlik, ihvanlık, uhuvvet dediğimiz şey ve çok sevaplıdır. Bir insanın Allah rızası için bir kimseyi sevmesi ibadettir, çok sevap kazandırıcı bir ibadetir. Lütfen birbirinizi sevin!..

Lütfen birbirinizi ziyaret edin! Kalkın Adana'ya gidin, Maraş'a gidin, Erzurum'a gidin, Edirne'ye gidin, Bursa'ya gidin... Çanakkale'ye gelin... Yâni lütfen birbirinizi sevin ve ziyaret edin!..

--Hocam seveceğim ama, herifin bir sürü kusuru var...

Tamam, dikensiz gül olmaz, senin de kusurun var; kusurlarına rağmen seveceksin!.. Müslüman olduğu için seveceksin, ihvân olduğu için seveceksin ve kusurlarını münâsib bir şekilde düzeltmeğe çalışacaksın.

Bizim tekkemizde yaşlı ihvânımızın suçları var... Nedir suçları: Genç ihvanımıza tarikatın, tasavvufun âdâbını öğretmekte üzerlerine düşen görevleri yapmıyorlar. Gençlerle kaynaşamıyorlar, gençler meydanda ağabeylerini, amcalarını göremiyorlar. Cumaya gelmiyor, camiye gelmiyor. Kimden öğrenecek... Hocası zaten ortada yok; bir Suud'da, bir Avrupa'da, bir Avustralya'da, bir Amerika'da... Hocadan hayır yok, bâri ihvân ağabeylerden hayır olsun. Binâen aleyh kendi aranızda lütfen tasavvufu anlayıp anlatın, öğretin, birbirinizi sevin, kusurlarınızı da söyleyin:

"--Kardeşim böyle kalkılmaz, böyle yatılmaz!.. Böyle oturulmaz, böyle konuşulmaz!.. Yok, bu ayıp oldu, yanlış oldu. Hadis-i şerifte şöyle buyrulmuş... Aman gıybet etme, aman sözüne dikkat et, böyle hitab edilmez!.. Aman elini cebine sokma!.."

Bunlar küçük şeylerdir ama... Bunları hoca öğretmez insana, kardeş kardeşe öğretir. Bir insanı elinden tutup tarikata getiren kimse, onun tarikatta rehberidir. O ona bilmediği şeyleri anlatacak.

Onun için bizim yaşlı ihvanımızın çok kıymeti var... Onlar Hocamız'ın rahle-i tedrisinde yetişmişler, birçok tasavvufî incelikleri öğrenmişler. O halde öğrendikleri incelikleri gençlere, onların aktarmasını istiyorum. Yâni tasavvufî mânâda, mânevî yolumuzdaki sevgi ve kaynaşmayı da temennî ediyorum.

Ailedeki kaynaşmayı temennî ettim, tasavvufî yolumuzdaki muhabbet ve kaynaşmamızı tavsiye ettim; çok mühim! Lütfen not alın, lütfen bunlar için zaman ayırın!

4. Yurtdışında uzun zaman bulunduğum için yakından takib edemedim. Fakat arada televizyonları açıyorum, radyoları dinliyorum, gazetelere bakıyorum; bir şey dikkatimi çekiyor, bunu Korkut Bey de vurguladı: Bugün siyaset ve siyâsîlerin çalışmaları değişti. Bundan otuz yıl önceki gibi değil. Kürsüye çıkıp da, "Sayın vatandaşlarım, bana oy verin!" demiyor siyasîler... Siyâsîler profesörlerden, sosyologlardan, psikologlardan bilgi alıyor. "Nasıl bir yol tayin edersek, nasıl bir düzen ve tertip yaparsak falanca partiyi yıpratırız., kendimiz oy toplarız, iktidara yaklaşırız?" gibi çok ince daleverelerle, tertiplerle politikalar yürütülüyor.

--Misâl ver hocam, biraz kapalı konuştun, anlayamadım...

Ramazanda tasavvuf ve tarikat aleyhindeki çalışmaların arkasındaki amaç siyâsî idi, iktidarın yıpratılması idi. Refah Partisi'nin tabanını oyup yıkmak için çare düşünmüşler. Refah Partisi'ni büyük ölçüde tarikatlara dayanıyor sanıyorlar. "Tarikatları yıkarsak, Refah Partisi'nin de dayanağı yıkılır, hükümet yıkılır." diye bir çalışma.

Başka bir misâl: Pompalı tüfekler... Pompalı tüfek meselesi politikadır. Bir insanın kendi evinde, kendi evinin namusunu koruyacak bir silahının olması lâzım! İstiklâl harbi öyle kazanılmıştır. Kazma ile, kürekle ve çifte ile kazanılmıştır, dolma tüfekle kazanılmıştır. Herkesin evinde bir silâhın olması lâzım! Çünkü devlet koruyamıyor, kendi memurunu koruyamıyor.

Onun için o pompalı tüfek hikâyesi bir siyâsî çalışmadır. Arkası gelmedi, haklı olarak da bir tepki uyandırdı. Buna benzer şeyler olabilir.

Gazetelerdeki yazıları, başlıkları, televizyonlardaki açıkoturumları incelerken, ikaz ediyorum, ihtar ediyorum: "Bu hangi partinin hangi siyâsî dalaveresidir?" diye lütfen bir sorun kendinize önceden!.. "Eùzü billâhi mineş-şeytànir-racîm, yâni taşlanmış şeytandan Allah'a sığınırım." deyin, programdan evvel kendi kendinize, "Bu işin altında hangi dalavere var?" diye bir sorun! "Bu kanal nereye hizmet ediyor?" diye sorun! Çünkü politika çok dalavereli bir yol oldu, çok değişik şekillerde çalışmaya başladı. Olayların çoğunun arkasında iktidar hırsları, muhalefet etme çalışmaları gibi şeyler var...

Burdan nereye geçmek istiyorum: Bu çeşit dalaverelerden birisinin sonucu olarak gazete ve televizyonlarda ordu ile millet arasında, ordu ile bir parti arasında soğukluk, çatışma, çekişme, icabında mücadele gibi şeyler telaffuz edilmeye başlandı. Bunu çok tehlikeli bir siyaset dalaveresi olarak görüyorum, çok tehlikeli, çok ayıp olarak görüyorum. Böyle etrafımızda ciddî düşmanların olduğu bir zamanda orduyu bu hale getirmeyi, milletle orduyu karşı karşıya getirmeyi vatanseverlikle de bağdaştırmıyorum.

Burda bize ne düşüyor?.. Tabii, ordunun aldığı kararların içinde bizi üzen şeyler yok mu?.. Var: Sevdiğimiz, tanıdıklarımız müslüman diye, mütedeyyin diye ordudan atılıyor. Başörtülü insan garnizona alınmıyor, sakallı bir kimse alınmıyor gibi şeyler duyuyoruz, üzülüyoruz. Bu da onların kusuru, onlar da onu yapmasınlar.

Biliyorsunuz, düşman bir şey yapmak istediği zaman tepkilerden faydalanıyor." dedi Korkut bey; ben ona katılıyorum. Lütfen tepkilerinizi kontrol altına alın, ne yaptığınızı düşünün, ordu ile millet kaynaşsın, siz de başkaları ile kaynaşın!

Burada gördük, bizden başka bir Fenerbahçe grubu geldi buraya... Onlar başka insanlar, biz başka insanlarız tabii... Bize gülmüşler. Biz biraz yadırganabiliyoruz. Tanımadıkları için; yâni aramıza girse, baksa, diyecek ki: "Tamam yâ, bunlar benim amcazâdem gibi, halazâdem gibi kimselermiş, bizdenmiş." filân diyecek, çok korkmayacak ama, sakaldan korkuyor, gazetelerde öncelerden beri yazılan şeylerden dolayı başka şeyler düşünüyor.

Burdakilerden bir tanesi demiş ki:

"--Sizin otel paralarınızı şeyh mi veriyor?" demiş.

Şeyh mi veriyor sizin otel paralarınızı?.. Kelin merhemi olsa başına sürermiş. Yâni böyle düşünüyorlar, başka başka şeyler düşünüyorlar, bilmiyorlar. Bilseler, gelseler, konuşsalar, sevecekler.

O halde, kendimizin İslâm'ı temsil ettiğini bilelim, halkla kaynaşalım! Halka İslâm'ı sevdirmek için yolun, kendimizi sevdirmek olduğunu bilerek çareler düşünelim!.. Zorlayalım kendimizi! Bir kenara çekilip kendi başına yaşamak da kolaydır ama, lütfen zorlayalım kendimizi, bu kaynaşmayı da sağlayalım!.. Tanısın, korkulacak bir şey olmadığını anlasın; milletin içinde bir çatlaklık olmasın.

Bakın benim kendi çalışmalarım arasında, Türkiye'de bir alevî-sünnî çatışması olmasın diye, alevilerle ilgili benim çeşitli yazılarım, kitaplarım, konferanslarım, konuşmalarım oldu. Neden yapıyorum bunu: Bu çatışma olmasın diye... Mâdem onlar Hazret-i Ali Efendimiz'i seviyorlar, o halde birleşebiliriz diyoruz. Bir müşterek nokta düşünüyorum, o müşterek noktada birleşmeye çalışıyorum.

Halbuki mum söndü vs deyince kızıyorlar. Hem mum söndü bizde yoktur diyorlar, hem de birisi mum söndü deyince, vay bize hakaret edildi diyorlar. Alınma, sizde mum söndü yok ki ne diye alınıyorsun?.. Ama, ters tütünce işler bozuluyor, düzgün tarafından tutulursa düzelebilir.

Onun için lütfen ictimâî sevgi ve kaynaşmayı sağlamak için vazife görün! Çimento gibi vazife görün, çakılları, kumları birleştirip bir beton set, sağlam bir duvar örmek hususunda çalışın! Açıkça bir daha söyleyeyim: İslâm'ı sevdirmek için kendinizi sevdirmeğe mecbursunuz. Kendinizi de sevdirmek için süslenmeğe mecbursunuz. Aynanın karşısına geçeceksiniz, taranacaksınız, dişlerinizi fırçalayacaksınız, güzel elbiseler giyeceksiniz...

Ondan sonra, güzel jestlerde, hareketlerde, davranışlarda bulanacaksınız. Bir hareket yapacaksınız ki herkesin hoşuna gidecek, beğenecek:

--Aa, müslümanlar da böyle yapar mı?..

Tabii ne sandın ya, böyle yapar. Peygamber Efendimiz de böyle yapmış.

Kendinizi sevdirerek İslâm'ı sevdireceksiniz. Allah aşkına, İslâm'ı sevdirmek için sevimli görünmeniz lâzım, sevimli konuşmanız lâzım, sevimli davranmanız lâzım; sevdirecek işler, hayır, hasenat yapmanız lâzım!..

"İyiye kötüye herkese iyilik yapmak" diyor Peygamber Efendimiz, vazife olarak... İyiye iyilik yaparız da, kötüye de iyilik yapmak...

Sonra bizde bir şey vardır biliyorsunuz, kâfire de iyi niyetler besleriz, onun müslüman olmasını isteriz. Sevdik mi bir kâfiri deriz ki: "Allah hidayet nasib etsin, şu müslüman olsun da kurtulsun." deriz. Demek ki onun da iyiliğini istiyoruz, cennete girmesini istiyoruz.

Bunu anlatmamız lâzım; "Kardeşim ben seni seviyorum, ben senin kurtulmanı istiyorum, ben senin cennete girmeni istiyorum." dememiz lâzım!

..........

Halka İslâm'ı sevdirmek, kaynaştırmak için bir çalışma yapmak zorundayız.

Tabii bunların hepsinin temeli insanın kendisinin sevgiyi bilmesiyle olur. İnsanın sevgiyi bilmesi tasavvufla olur, zikirle olur. Zikr-i kesîrden, çok zikirden aşkullah, muhabbetullah, şevkullah hasıl olur, aşık olur insan...

Nasıl aşık olur?.. Mevlânâ gibi aşık olur, Yunus Emre gibi aşık olur, Eşrefoğlu Rûmî gibi aşık olur. Ne diyor:

Ey Allah'ım beni senden ayırma,
Benin senin cemâlinden ayırma!
Balığın canı su içre diridir,
İlâhi balığı gölden ayırma!..

Yâni suyun içindeki balık gibi, aşkullah muhabbetullah içinde canlı yaşayacağını söylüyor. Bu sadece birkaç kişiye mahsus değildir. Bizim tasavvuf tarihimizde tasavvuf büyüklerimizin işlediği en mühim konu sevgi konusudur. Meselâ, Yunus Emre'nin divanını baştan sona okuyun, biraz da bıkarsınız; sevgi, sevgi, sevgi... Bıktıracak kadar sevgiyi işlemiştir.

Ben gelmedim da'vî için,
Benim işim sevi için,
Dostun evi gönüllerdir,
Gönüller yapmağa geldim.

Gönül yapmağa gelmiş, cihana gelmesinin sebebi gönül yapmakmış. Dostun evi kalbler olduğu için, gönüller olduğu için gönül yapmağa gelmiş. Öyle anlıyor hayatı, öyle çalışıyor.

Başka biri de şöyle diyor:

Aşk imiş her ne var alemde,
İlm bir kıyl ü kàl imiş ancak.

İlmi dedi-kodu sayıyor, mühim olan aşktır diyor. Aşk, yâni şiddetli sevgi...

Onun için, insanda bu sevginin hasıl olması lâzım! Bu sevgi hasıl olunca, Mevlânâ gibi olur insan, Yunus gibi olur.

Mevlânâ Hazretleri arkadaşlarıyla bir yerden geliyormuş, ak sakallı, heybetli, sarıklı, nur yüzlü bir cemaat geliyor. Şu taraftan da bir papaz geliyormuş. Mevlânâ Hazretleri'ne bakmış, beğenmiş, heybetinin tesiri altında kalmış, secde etmiş. Bizde kişiye secde edilmez ama onlar da var demek ki... Secde etmiş. Mevlânâ Hazretleri de ona secde etmiş. Papaz başını kaldırmış, bakmış, Mevlânâ Hazretleri secdede; tekrar secde etmiş. Mevlânâ Hazretleri tekrar secde etmiş... Adam şaşırmış, hayran kalmış, kelime-i şehâdet getirmiş, müslüman olmuş.

Gelelim, olayı Mevlânâ Hazretleri'nin ağzından dinleyelim, anlayalım. Mevlânâ Hazretleri diyor ki:

"--Gayrimüslimin birisi Allah'ın çok sevdiği tevâzù sıfatında bizimle yarışmaya kalktı, bize secde etti. Biz müslümanız, o gayrimüslim... Biz gayrimüslimden aşağı kalır mıyız, biz de onunla yarıştık." diyor.

Meseleye bakış tarzına bak Mevlânâ Hazretleri'nin...

İçimde çok arzular var da hiçbirisini de yapamıyorum. Dua edin, yapmak nasib olsun. Mevlânâ Hazretleri'yle ilgili derse başlayacağım. Mesnevî'den, Divân-ı Kebîr'den, şiirlerden derslere başlayacağız. Olacak, niyetimiz var ama, bakalım ne zaman olur. Çabuk olması için dua edin! Rüyada gördük, Mevlevî olduk; onun için bu işi de yapacağız inşaallah...

Onun için, tüm insanlara karşı sevgi ve kaynaşma vazifesini de hatırlatayım. Şahsen sevgiyi bilmek, aşkullaha, muhabbetullaha nâil olmak; ailede sevgi ve kaynaşma, tasavvuf yolunda sevgi ve kaynaşma, ihvânın kaynaşması, toplumla köprüleri atmamak, sevgi ve kaynaşma...

Allah-u Teâlâ hepimizi sevdiği razı olduğu işleri işlemeğe muvaffak eylesin...

15. 02. 1997 - Antalya

Dervişân