.
MUHAMMED SEYFÜDDÎN-İ SERHENDÎ RH.A HAZRETLERİ
(1639-1684)
Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî Rh.A Hazretleri, İmâm-ı Rabbânî Hazretleri'nin torunu ve Urvetü'l-Vüskâ Muhammed Ma’sûm Serhendî Rh.A Hazretleri'nin beşinci oğludur. İsmi Muhammed Seyfüddîn, nisbesi Fârûkî'dir. Muhyis-sünne lakabıyla meşhûr olmuştur. 1639 (H.1049) senesinde Hindistan'ın Serhend şehrinde doğdu. 1684 (H.1096) senesinde aynı yerde vefât etti. Kabri, babası Muhammed Ma'sûm Serhendî Hazretleri'nin türbesinin yakınındaki türbededir.
Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî Rh.A Hazretleri'nin doğumundan itibarenbüyük bir zât ve insanlara hidâyet rehberi olcağı belliydi. Nakledilir ki: Doğum zamanında bir melek; "Doğduğu gün, öleceği gün ve dirileceği günde ona selam olsun." meâlindeki Meryem sûresinin 15. âyet-i kerîmeyi okuyarak müjde vermişti.
Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî Rh.A Hazretleri küçük yaşından îtibâren ilme yönelip ders okuyabilecek yaşa geldiği zaman Kur’an-ı Kerim’i ezberledi. Sonra amcası Muhammed Saîd'den aklî ve naklî ilimleri tahsîl edip kısa zamanda âlim oldu. Zamanının bir tanesi ve marifet deryası olan babası Muhammed Ma’sûm Serhendî Rh.A Hazretleri'nin teveccüh ve sohbetleriyle, Nakşibendiyye yolunun usûl ve âdâbı üzere tasavvuf yolunda ilerleyip, kısa müddet içinde Vilâyet-i Hassa-i Muhammediyye’ye kavuştu. Birçok haller ve kerâmetler sahibi oldu. Önce ve sonra gelenler olgunluk ve üstünlükleri ile güzel ahlâkını üzerinde toplandı. Mânevî derecelere kavuşup, ârifler semâsının ayı ve âlimlerin baş tacı oldu. Kendisine, ilâhi hazînelerin kapıları aralanıp birçok ihsânlara kavuştu.
Zâhiren ve bâtınen olgunlaştıktan sonra babasının emriyle insalara Allah-u Teàlâ Hazretleri’nin dînini, sevgili Peygamberimiz SAS’in güzel ahlâkını anlatmakve vaktin sultânı Evrengzîb Âlemgîr Han’ın dini terbiyesi için vazifelendirilip Delhi'ye gitti.
Delhi'ye
vardığı zaman, şehrin kapısında iki azgın fil ve bunları
zabt etmeye çalışan iki heybetli pehlivanın resimlerinin asılı
olduğunu gördü. Sultâna o resimleri indirtip yok edinceye
kadar şehre girmeyeceğini bildirdi. Sultan resimleri
indirtince şehre girdi. Sultan Âlemgîr Han, kendi isteğiyle
ona talebe oldu. Sohbetleriyle şereflendi. Yaşı ilerlemiş
olmasına rağmen Kur'ân-ı Kerîm okumayı öğrenip
ezberledi. Sohbetlerinin bereketiyle Hindistan'da yayılmış
birçok bid'at ve sapıklık, Sultan Âlemgîr Han tarafından
ferman çıkartılarak ortadan kaldırıldı ve unutulmuş sünnetleri
ortaya çıkarıldı. Diğer vezirler, vâliler ve devlet
adamları da sohbetleriyle şereflenip hidâyete kavuştular.
Himmet ve bereketiyle, Hindistan'ın her tarafında İslâmiyet
yayılıp müslümanlar kuvvetlendi. Bid'at sâhipleri ve kâfirler
perişân oldu. Delhi'de, sohbet meclisleri çok bereketli ve
kalabalık olurdu. Kâfirler ve fâsıklar da onun sohbetine
gelip, yüksek huzuruyla şereflenince, hidayete kavuşup eski günahlarına
tövbe edip, istiğfar ederek geri dönerlerdi. Sohbetinin
bereketiyle, binlerce kişi hidayete kavuşup, yüksek
derecelere ulaşmıştı. Dergâhına her gün binlerce kişi
gelir feyz alırdı.
Bir gün
Şehzâde Muhammed Âzam Şah, teveccühüne kavuşmak ve
sohbetiyle şereflenmek için Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî
Hazretleri’nin dergâhına geldi. Dergâh kapısının önü
çok kalabalık olduğundan buadan geçip huzura gelmekte güçlük
çekti. Bu sarıda başından sarığı düşüp kaftanı kenara
takıldı. Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî Hazretleri’nin
feyizli ve bereketli sohbetiyle şerefendikten sonra babasının
yanına döndü. İnsanların Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî
Hazretleri’ne karşı duyduğu iştiyâkı, arzuyu ve gösterdiği
rağbeti anlatınca, Sultan çok sevinip: “Allah-u Teàlâ’ya
hamd olsun ki, benim zamanımda sultanların bile huzuruna
zorlukla çıkabileceği evliyâ kullar yarattı.” diye şükretti.
Muhammed
Seyfüddîn-i Serhendî Hazretleri’nin boyu uzunca, rengi
esmer, gözleri büyükçe, sakalının iki tarafı seyrek ve güler
yüzlüydü. Zâhir ve bâtın ilimlerini câmi', zühd, takvâ
ve sünnete ittibâ husûsunda eşsizdi. Küffâr, füccâr ve füssâkdan
onu her kim görse, tevbe eder, hidâyetle müşerref olurdu. Dâimâ
vâridâta hazır otururlar ve hayran hayran bakarlardı. Ney ve
semâa dayanamazlardı. Hele o sırada İsm-i Celâl işitti mi,
cezbeden, kuşlar gibi çırpınırlardı. Kesret-i tena'ume
ehemmiyet verirlerdi. "Az yemek, vücuda meşakkat vermek,
hârik'ül-âde hallerin zuhûrunu icabettirir, biz bunları işten
saymayız." buyururlardı.
"Tarikatımız, devâm-ı vukûf-u kalbî ve sohbet-i şeyh üzerine müessesdir." buyururlar, riyâzâtı ve vücuda meşakkati men ederlerdi. "Bize havârık-ı âdât değil, devâm-ı zikir ve teveccüh-ü ilallah, ittibâ-ı sünnet ve kesret-i envâr ve berekât lâzımdır." buyururlardı.
Bir gün
Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî Hazretleri’nin meclisinde
bulunan kimselerden birisinin hatırından: “Şeyh çok büyükleniyor.”
diye geçti. Bu durum, Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî
Hazretleri’ne Allah-u Teàlâ Hazretleri’nin yardımıyla zâhir
olunca, ona: “Benim bu halim Allah-u Teàlâ Hazretleri’nin
kibriyâ sıfatının tecellîsidir.” buyurdu.
Halktan
birisi Muhammed Seyfüddîn-i Serhendî Hazretleri’nin büyüklüğünü
inkâr ederek kabul göstermemişti. O gece rüyasında bir
gurup gece bekçisi gelip onu şiddetli bir şekilde dövmeye başladılar
ve “Allah-u Teàlâ Hazretleri’nin sevgisi olduğu halde sen
Muhammed Seyfüddîn Hazretleri’nin üstünlüğünü inkâr
ediyorsun öyle mi?” dediler. Bu korkuyla uyanıp yaptığına
tevbe etti ve onun talebeleri arasına girdi.
Ömrünü
İslâmiyet’in emir ve yasaklarını öğrenmek, öğretmek ve
insanlara anlatarak onların dünyada ve ahirette saadete,
kurtuluşa ermeleri için sarf eden Muhammed Seyfüddîn-i
Serhendî Hazretleri bin dört yüz elli velî yetiştirip
insanların hidâyete kavuşmalarına vesîle oldu. Seyyid Nûr
Muhammed Bedvânî, yetiştirdiği talebelerin en büyüğü ve
kâmilidir.
Muhammed
Seyfüddîn-i Serhendî Hazretleri’nin sekiz oğlu vardı.
Üçü kendi huzurunda kemâle geldi. Beşi henüz küçüktü.
Büyük olan oğulları Şeyh Muhammed A’zâm, Şeyh Muhammed
Hüseyin ve Şeyh Muhammed Şuayb’dir. Diğer oğulları:
Muhammed İsâ, Muhammed Mûsâ, Muhammed Kelimetullah, Muhammed
Osman ve Abdurrahmân’dır. Altı kızı vardı. Bunlar:
Cennet, Habîbe, Sâire, Şehrî, Refîunnisâ ve Zehrâ’dır.
Mektûbât-ı Seyfiyye adlı bir eseri olup içinde yüz doksan mektup vardır. Bu kıymetli eseri oğlu Muhammed A’zâm toplayıp kitap haline getirmiş, Hindistan’ın Haydarabad şehrinde basılmıştır.
